تور یونان: با تور مجازی به جزیره سانتورینی یونان سفر کنید - مجله راهدیو

سفر با تور یونان را از دست ندهید و از نزدیک با سرزمین اسطوره های باستانی آشنا شوید و شهرهای سانتورینی، آتن و میکونوس را ببینید.

در سانتورینی، هیچ عجله ای به چشم نمی خورد؛ گویی زمان از این جزیره رخت بر بسته است. چشم ها در کمال آرامش از یک شگفتی به شگفتی دیگری می نگرد؛ چراکه دست هنرمندی ماهر هرکدام از این چشم انداز ها را با دقت تمام و جزئیات کامل به تصویر کشیده است: ریتم پله های سفید و آبی، گربه سیاهی که زیر سایه بانی سفید چرت می زد، در این شهر همه چیز از جذابیتی خاص و سحرانگیز برخوردار است. این جزیره خارق العاده، قطعه ای از بهشت به شمار می رود که نه تنها لنز دوربین ها، بلکه روح انسان ها را نیز به تسخیر خود درمی آورد. با این مقاله همراه شوید تا شما را به یک تور مجازی در این جزیره زیبا ببریم.

تمامی چشم انداز ها سانتورینی، سفیدِ سفید یا آبیِ آبی است. با این توضیح حال، آیا می توانید حدس بزنید که پرچم یونان چه رنگی است؟ یونان، آبی وهوای گرمی دارد؛ اما خشک و سوزان نیست. فقط جزیره نیا کامنی (Nea Kameni) در قلب مجمع الجزایری کوچک به نام سانتورینی (متشکل از پنج جزیره در دریای اژه)، هوای بسیار گرمی دارد؛ محلی که در واقع، آتشفشانی خفته است.

در قرن دوازدهم میلادی، شریف ادریسی، جغرافی دان سرشناس عرب، بزرگ ترین جزیره این مجمع الجزایر را به افتخار کلیسای محلی آنجا، سنت ایرنه (Sant Irene) نامید. پس از آن که ونیزی ها در قرن سیزدهم پیروز به تصاحب این قلمرو شدند، نام سانتورینی را بر آن گذاشتند. این جزیره هنوز در سراسر جهان به همین نام خوانده می گردد و تنها یک کشور، این جزیره را به نام دیگری می خواند.

یونانی ها بزرگ ترین جزیره در مجمع الجزایر فوق و در حقیقت، مهم ترین جزیره خود را تیرا نامیده اند. آن ها به شدت روی این نام حساس هستند. علی رغم این واقعیت که جزیره مذکور، یکی از مقاصد محبوب توریستی در یونان است، هیچ بندر یا فرودگاهی به نام سانتورینی در آن به چشم نمی خورد. حتی هیچ نقطه ای به این نام روی نقشه یونان وجود ندارد. بار دیگر با دقت بیشتر به نقشه نگاه کنید و این بار، نام تیرا (Thira) را جستجو کنید. در کتاب های راهنمای سفر به یونان هم همین نام درج شده است.

طبق افسانه های یونانی، سانتورینی مشتی خاک بود که تریتون، خدای دریا به آرگونات ها بخشید. آن ها نام این خاک را کالیستی گذاشتند که به معنی زیباترین بود. در واقع، این مجمع الجزایر ابتدا جزیره ای پهناور بود که آتشفشانی خاموش در میانه آن قرار داشت. دریانوردان، آن را استرانگیلی (Strongili) می خواندند که معنی لغوی آن، جزیره گرد است. در انتهای قرن پانزدهم، ناگهان آتشفشان فعال شد و فوران کرد. مواد گداخته ناشی از فوران وحشت آور آتشفشان، تمام خانه ها و روستاهای این جزیره را فراگرفت. پژوهشگرانی مانند ژاک ایوز کوستو (Jacques-Yves Cousteau) معتقد هستند که ناپدیدشدن شهرهای آتلانتیس نیز نتیجه همین خشم آتشفشان بوده است.

فوران سنگین آتشفشان موجب ایجاد حفره هایی بزرگ موسوم به مخروط آتشفشانی در زمین شد. این مخروط ها، دهانه هایی دایره وار با دیواره هایی مدور هستند که شیب تندی به سمت مرکز مخروط دارند. بخش مرکزی جزیره در این دهانه ها فرو رفت و این دگرگونی های ویرانگر و ناگهانی موجب وقوع سونامی با امواجی به ارتفاع 100 متر شد که تا 110 کیلومتر پیش رفت و حتی جزیره کرت را درنوردید. این سونامی به قدری قدرتمند بود که تمدن معروف مینوان را در هم شکست و نابود کرد.

فعالیت های ادامه دار آتشفشان موجب شکل گیری مجمع الجزایر کنونی شد. با نگاهی به نقشه خواهید دید که تیرا، مهم ترین جزیره این مجموعه، شبیه داسی بدون دسته است که جزیره تیراسیا (Tirassia) در سمت غرب قرار گرفته است و دو آتشفشان خفته نیا (Nea) و پالئا کامنی (Palea Kameni) نیز درست در قلب آن ایستاده اند.

زمانی که با کشتی از آتن یا جزیره کرت به سمت تیرا حرکت می کنید، اگر به پشت سرتان نگاه کنید، صخره هایی بزرگ و مرتفع به رنگ های قرمز و سیاه را خواهید دید که گویی گردی سفید روی آن ها پاشیده اند. این ها همان شهرها و روستاهای کوچک تیرا هستند که روی نوک تپه های شیب دار جزیره آرمیده اند و از روی آب چنین به نظر می رسند.

از سوی دیگر، سمت شرقی جزیره دارای تپه ماهورها و سواحلی ممتد و پوشیده از ماسه های آتشفشانی سیاه و گاهی قرمزرنگ است. بیشتر بخش های آن از پوشش گیاهی ضعیفی برخوردار هستند که این مسئله را می توان به آب وهوای خشک منطقه نسبت داد. توریستان، تیرا را با نوشیدنی های دل چسب و گوجه گیلاسی های خوشمزه اش می شناسند.

فکر می کنید چرا بیشتر ساختمان های سانتورینی را سفید و سقف کلیساهای آن را آبی نموده اند؟ افسانه ای در این رابطه وجود دارد که می گوید وقتی بارباروس خیرالدین پاشا، دریاسالار فاتح ترک، در سال 1537 پیروز به تصرف این جزیره شد، استفاده از رنگ های ملی یونان و محترم شمردن مناسبت های ملی آن را ممنوع نمود؛ اما مردم سرکش جزیره به آراستن ساختمان های خود با رنگ های پرچم ملی خود روی آوردند. 350 کلیسا در جزیره وجود دارد و همین شمار زیاد کلیساها، دست نقاشان را برای اجرای ایده های وطن پرستانه خود کاملا باز می گذاشت؛ هرچند این داستان، واقعیت ندارد؛ چراکه رنگ های سفید و آبی، سبک مدرن مورداستفاده در معماری سیکلادی (یکی از تمدن های دریای اژه) در ابتدای دهه 80 قرن بیستم را نشان می دهند.

سانتورینی مدرن، میعادگاه توریستان بی شماری از سراسر جهان است. در ماه های تابستان ده ها کشتی کروز به طور روزانه هزاران توریست را به این جزیره نه چندان بزرگ می آورند. خیابان های جزیره در این روزها مملو از مسافرانی از کشورهای مختلف با هر زبانی است. رستوران ها از پیش از طلوع آفتاب مشغول فروش غذا به مشتریان هستند و آفتاب که غروب می نماید، تمامی پله ها و پیاده روهای جزیره پر از مردمی می شوند که با دوربین های دیجیتال خود مشغول ثبت تصاویری از خورشید سرخ رنگی هستند که خرامان خرامان می رود تا در افق پنهان گردد.

شهرهای اویا و فیرا را مرواریدهای مدیترانه می نامند. به عبارت دقیق تر، این شهرها سال ها است که میعادگاه هنرمندان خلاق و عکاسان و طراحان است. جذابیت هنری ویژه آن ها ناشی از موقعیت بی همتایشان در لبه یک دهانه آتشفشانی است. این محل، در وهله اول، به خاطر چشم انداز ها نفس گیر خود و در وهله دوم، به عنوان محلی ایدئال برای دفاع در برابر دزدان دریایی معروفیت یافته است. به همین دلیل کل شهر مانند یک آبشار رو به سمت ساحل ساخته شده است و از خطوط منحنی طبیعی منطقه پیروی می نماید. سقف خانه هایی که در سطوح پایین تر بنا شده اند، حکم بالکن خانه های بالاتر یا پیاده رویی برای عبور را دارند.

ویژگی منحصربه فرد دیگر معماری محلی سانتورینی، سقف های قوسی شکل طاق دار است. برخلاف اشکال شهری، خطوط نازک و مدور این معماری، چشم ها را می نوازد. بسیاری از خانه ها، ویلاها و حتی هتل ها به طور مستقیم در دل سنگ ها ساخته یا شاید بهتر است بگوییم حفر شده اند. هر چند، با وجود ظاهر نامتعارف و فضای داخلی غارمانند ساختمان های جزیره، آن ها از تمام امکانات لازم و سطح رفاه بالایی برخوردار هستند.

مهم ترین خصوصیتی که در معماری جزیره به چشم می خورد، آن است که هیچ خودرویی در جزیره ها وجود ندارد و به همین دلیل، الاغ های بانمک و بسیار زیبایی در نقاط مختلف تردد می نمایند. این الاغ ها به نوعی نماد سانتورینی به شمار می آیند و در هر لحظه از روز در خیابان های جزیره مشغول راه رفتن و مسافرکشی هستند. الاغ ها مسئولیت همه کارهای ترابری جزیره را به عهده دارند: ارسال کالا به فروشگاه های محلی و از آنجا به درب منازل، بارکشی، مسافرکشی و جمع آوری زباله ها. بنابراین، مردم همواره راه را برای این حیوانات زحمت کش و دوست داشتنی باز نموده و گام برداشتن آهسته آن ها را با حوصله نگاه می نمایند.

در شهرهای کوچک واقع در تیرا، هیچ وقت نمی توان پیش بینی کرد که هر لحظه با چه چیزی روبه رو می شوید؛ گنبد آبی یک کلیسا، یک برج ناقوس، حیاطی کوچک با گلدان های شمعدانی، یک نقاب افسانه ای روی دیوار، کرکره های زنگ زده در اثر هوای مرطوب جزیره یا گربه ای نارنجی و تنبل که روی یک نرده خوابیده است و گاهی با بی حوصلگی خمیازه می کشد.

شهر اویا، محلی برای استراحت، تمدد اعصاب و تماشای زیباترین غروب جهان است. ثبت تصاویر زیبا از چشم اندازهای این جزیره در سپتامبر، راحت تر از سایر ماه ها است؛ چراکه طلوع و غروب خورشید نه خیلی زود است و نه خیلی دیر. آن قدر در این شهر چشم انداز برای عکاسی وجود دارد که به سختی می توان دوربین را کنار گذاشت، لحظه ای در ایوان ویلا دراز کشید و از چشم انداز قایق های بادبانی و کشتی های کروزی لذت برد که تنها 300 متر با صخره ها فاصله دارند.

کارت پستال ها و آلبوم های عکس بسیاری به گربه های اویا اختصاص داده شده و چه چیزی زیباتر و سرگرم نماینده تر از الاغی است که گوش های خود را برای پراندن مگس ها، پشت سر هم تکان می دهد؟ یا سگی که با نگاهی خیره و اندوه بار، کشتی های در حال ترک جزیره را نگاه می نماید؟ هر لحظه که بیشتر در این جزیره بمانید، بیشتر باورتان می گردد که در زیباترین شهر یونان هستید.

شاید اولین معماران مدرن شهر اویا، ناخداهای کشتی ها و مالکان قایق ها بوده اند. به همین دلیل است که با تماشا آن، به یاد کشتی می افتید؛ پله های شیب دار، درگاه هایی با ارتفاع کم و راه هایی باریک از ویژگی های آن هستند. هتل سی کاپیتانز هاوس (Sea Captains House) در این شهر، یکی از ساختمان های ثبت شده به عنوان میراث یونسکو است.

سانتورینی راز دیگری هم دارد. تابه حال به این موضوع فکر نموده بودید که چرا بیشتر بازتماشامایندگان آن، زوج ها هستند و شمار بسیاری از آن ها ترجیح می دهند ماه عسل خود را در این جزیره بگذرانند؟ افسانه ها می گویند اگر عاشقان نام خود را روی صخره قرمز نزدیک شهر بنویسند، تا ابد عاشق یکدیگر باقی خواهند ماند و هرگز جدا نمی شوند. فکر می کنید این گفته، حقیقت دارد؟