پیشنهاد کتاب ساختن، نوشته تونی فیدل - مجله راهدیو

پس این کتاب همین است. دایره المعارف نصیحت یک مربی در یک جعبه

نوشته شده برای هر کسی که می خواهد در محل کار رشد کند - از فارغ التحصیلان جوانی که اولین شغل خود را دنبال می نمایند تا مدیران اجرایی که تصمیم می گیرند شرکت خود را بفروشند یا خیر - کتاب پر از داستان های شخصی، توصیه های عملی و بینش های مجذوب کننده در خصوص بعضی از تأثیرگذارترین محصولات و افراد بیستم است.

هر ورودی سریع در کتاب 5 تا 20 صفحه ای بر اساس صفحه قبلی است و سفر شخصی تونی را از یک طراح محصول به یک رهبر، از یک بنیانگذار استارت آپ تا یک مدیر اجرایی و یک مربی ترسیم می نماید.

تونی از نمونه هایی استفاده می نماید که خیلی اغواگر هستند، مانند فرآیند ساخت اولین آی پاد و آیفون. هر فصل برای یاری به خوانندگان با مسئله ای که در حال حاضر با آن روبرو هستند طراحی شده، اینکه چگونه برای استارتاپ خود بودجه دریافت نمایند، آیا کار خود را ترک نمایند یا نه،

تونی مسیر پیروزیت خود را در کنار مربیانی مانند استیو جابز و بیل کمپبل، نماد های دره سیلیکون که بار ها و بار ها پیروز شده اند، ادامه داد. اما تونی از این باور سیلیکون ولی پیروی نمی نماید که باید همه چیز را از ابتدا دوباره اختراع کنید تا چیزی عالی بسازید. توصیه او غیرمتعارف است زیرا قدیمی است. زیرا تونی آموخته است که طبیعت انسان تغییر نمی نماید. شما مجبور نیستید نحوه رهبری و مدیریت خود را دوباره اختراع کنید.

کتاب ساختن

نویسنده:تونی فیدل

مترجم:آراز بارسقیان

انتشارات:انتشارات میلکان

فصل اول خودت را بساز

من دو بار برای ساختن آیفون کوشش کردم. همه داستان بار دوم را می دانید. اما عده کمی از بار اول خبر دارند در سال 1989 کارمند با بصیرت و هوشمند اپل مارک پورات این طرح را کشید

مارک در سال 1989 تصویری از کریستال جیبی ا در دفتر یادداشت قرمزرنگ بزرگش کشید در صفحه بعد نوشت این شیئی بسیار شخصی است باید زیبا، باشد باید به شما لذتی فردی بدهد؛ همان لذتی که از داشتن تک های جواهر می . برید حتی وقتی استفاده نمی گردد باز هم ارزشی خاص دارد به شما آرامش یک سنگ محک را می دهد؛ لذت یک گوش ماهی را و حس شعف یک کریستال را.

این کریستال جیبی کامپیوتر لمسی کوچکی بود که تلفن همراه و فکس هم. بود به شما امکان می داد بازی، کنید فیلم دیدن کنید و از هر جا که خواستید بلیت هواپیما خریداری کنید.

این دیدگاه بسیار پیشگویانه و دیوانه وار وقتی دیوانه وارتر به نظر می آید که یادتان باشد متعلق به سال 1989 بوده است؛ زمانی که شبکه وب دنیای هنوز وجود نداشت بازی های سیار به این معنی بود که دستگاه میکرو را به خانه دوستتان ببرید و تقریباً هیچ کس تلفن همراه نداشت - راستش اصلاً کسی احتیاج به آن را احساس نمی کرد همه جا تلفن همگانی، بود همه پیجر داشتند من همگانی بود همه پیجر داشتند - چرا باید با خودتان یک پاره آجر بزرگ پلاستیکی جابه جا می کردید؟

ولی مارک و دو نخبه دیگر و جادوگران سابق، اپل یعنی بیل اتکینسون و آندی هرتز فلد ، شرکتی برای ساختن آینده تأسیس. کردند اسمش را هم گذاشتند جنرال مجیک. [درباره این شرکت در بخش ک چاقوکش از مجله هفتگی مک خواندم مجله مدتهاست منتشر نمی گردد. آن دوران روزگاری بود که ایده ای درباره راه اندازی استارت آیم نداشتم.

در دبیرستان و کالج چند شرکت کامپیوتری راه انداخته بودم ولی بیشتر تمرکزم بر شرکت کانستراکتیو اینسترومنتس بود. از سال اول تحصیلم در دانشگاه میشگان روی آن تمرکز داشتم آن را به همراه استاد یهودی، ام الیوت، سولوی راه انداختیم الیوت خودش را وقف فناوری آموزشی نموده بود. با هم یک ویرایشگر چندرسانه ای برای بچه ها ساختیم خیلی هم پیش رفتیم محصول، داشتیم کارمند داشتیم و یک دفتر ولی من همچنان به کتابخانه می رفتم تا فرق بین شرکت اس و شرکت سی را بفهمم خیلی خیلی خیلی خام. بودم کسی را هم نداشتم که راهنمایی ام کند .در آن موقع جلسات کارآفرینان وجود.نداشتند .خبری از شرکت شتاب دهنده وای کامبینیترز نبود .گوگل هفت سال بعد به وجود آمد.

جنرال مجیک تنها فرصتم برای یادگیری هر چیز ممکنی بود؛ تنها فرصت برای کارکردن در کنار قهرمانانم - نخبگانی که اپل، 2 مکینتاش و لیزا را ساخته.بودند اولین کار واقعیام بود اولین فرصت واقعی برای تغییر دنیا؛ درست مثل کاری که آندی گرو و بیل گیتس انجام دادند.

وقتی با آدم هایی که تازه کالج را تمام نموده بودند یا داشتند کارشان را آغاز می کردند صحبت می کردم، می دیدم آن ها هم دنبال همین هستند؛ دنبال فرصتی برای تأثیرگذاری و افتادن در مسیر ساختن چیزی عالى.

ولی چیز های زیادی بودند که در کالج نه خبری از آن ها بود و نه آموزشش می دادند مثلاً چطور در محیط کار پیشرفت، کنید چطور چیزی بینظیر بسازید چطور با مدیران سروکله بزنید و درنهایت یکی از آن ها شوید تمام این مسائل به محض این که پایتان را از محیط دانشگاه بیرون می گذاشتید به صورتتان می خوردند. مهم نیست چقدر در دانشگاه آموخته اید؛ همچنان احتیاج است معادل یک مدرک دکتری برای راهنمایی نیمی از دنیا و ساختن چیزی با معنا تبحر داشته باشید باید کوشش، کنید شکست بخورید و از کارکردن بیاموزید.

این یعنی تقریباً هر تازه فارغ التحصیلی هر کارآفرینی و هر رؤیا بافی از من سؤال هایی ثابت می پرسد باید چطور کاری انتخاب کنم؟

برایچطور شرکت هایی باید کار کنم؟

چطور باید شبکه بسازم؟

…

من هم همین طور فکر می کردم صد درصد مطمئن بودم در جنرال مجیک قرار است دستگاهی تأثیرگذار در تاریخ بسازیم. همه ما همه زندگیمان را به پایش. گذاشتیم تیم عملاً تا سال ها بی وقفه کار کرد - ما حتی برای خوابیدن های متوالی در دفتر کار جایزه گذاشته بودیم.

بعد جنرال مجیک از هم پاشید بعد از سال ها، کار ده ها میلیون دلار سرمایه گذاری روزنامه هایی که فریاد می زدند قرار است مایکروسافت را پشت سر بگذاریم ما فقط سه چهارهزار دستگاه فروخته بودیم؛ یا شاید هم پنج هزار تا بیشترشان را هم به دوستان و قوم و خویش

شرکت مغلوب شد. منمغلوب شدم

تا ده سال بعد مدام از سیلیکون ولی لگد می خوردم. ده سال طول کشید تا توانستم چیزی بسازم که مردم واقعاً آن را بخواهند.

در این، روند درس هایی بسیار سخت دردآور، زیبا احمقانه و کاربردی. آموختم این توصیه هایی است برای هر کسی که قرار است کاری تازه را آغاز کند.