قربانیان سرکوب در بحرین، 1 ، نوجوان 15 ساله که بیشتر از سنش به زندان محکوم شد - مجله راهدیو

به گزارش گروه بین الملل خبرنگاران، پایگاه خبری البحرین الیوم در گزارش هایی به آنالیز جزئیات جنایت ها و نقض گسترده حقوق بشر در فضای امنیتی و سرکوبگر رژیم آل خلیفه در بحرین پرداخته و شرایط بعضی زندانیان بحرینی که مورد بی عدالتی و سوء رفتار حاکمیت قرار گرفته اند را تشریح نموده است. عمده این افراد به وسیله محاکمه های ظالمانه و اعترافات برگرفته شده به وسیله شکنجه های طاقت فرسا با احکامی ناعادلانه روبرو شده اند.

محمد الشمالی یک نوجوان 15 ساله بحرینی بود که بعد از بازداشت و محاکمه ناعادلانه به مدتی بیش از سن خود به زندان محکوم شد. در روز 12 جولای سال 2012 تعداد بسیار زیادی از عناصر پلیس به منزل الشمالی حمله کردند، به گونه ای که کسانی که این چشم انداز را می دیدند، تصور کردند قرار است یک هلی برن نظامی برای بازداشت یک گروه تروریستی مسلح صورت گیرد. اما در واقع آن کسی که هدف این حمله گسترده بود، یک نوجوان 15 ساله بود که هیچ سلاحی نداشت و در کنار پدر و مادرش در منطقه وادعة زندگی می کرد. این منطقه یکی از مناطقی بود که هدف سرکوبگری و استبداد رژیم آل خلیفه قرار داشت، علاوه بر اینکه نزدیکی این محل به کاخ پادشاهی شیخ حمد آل خلیفه فضای امنیتی و سرکوب گرایانه در آن را افزایش داده بود.

مادر محمد الشمالی می گوید هنگامی که نیروهای امنیتی با تعداد بسیار زیاد به منزل حمله کردند، برادر بزرگتر محمد سعی کرد خود را به جای او معرفی کند اما این نیروها به خوبی می دانستند که محمد کیست. آنها بدون اینکه توجهی به سن و سال کم این کودک بحرینی داشته باشند، او را مانند یک قربانی روی خیابان داغ تابستان می کشیدند و در نهایت او را بردند.

خانواده محمد 19 روز هیچ اطلاعی از سرنوشت وی نداشتند، تا اینکه بعد از این مدت محمد تماس تلفنی بسیار کوتاهی با مادرش داشت و به او گفت که حالش خوب است، اما او در معرض شکنجه های سخت و سنگین قرار گرفته بود. بعدها تعیین شد که او در مرکز 17 بازپرسی نیروهای امنیتی آل خلیفه واقع شده است و به دلیل این که همیشه چشمانش بسته است نتوانسته هیچ یک از عناصر امنیتی اطراف خود را ببیند. آنها در نتیجه اعترافاتی که با زور و شکنجه از وی گرفته بودند، اتهاماتی بسیار بیشتر از سن این نوجوان بحرینی نظیر مبادرت به قتل و انفجار خودروی جیپ و حمله به یک فرد شخصی را در پرونده وی ثبت نموده بودند.

در روز 21 مارس سال 2013 در نهایت حکم دادگاه آل خلیفه در نتیجه اعترافاتی که به زور و با شکنجه و کتک زدن این نوجوان گرفته شده بود قرائت شد. این در حالی بود که قاضی دادگاه هیچ توجهی به علائم شکنجه که روی بدن محمد مشهود بود، نداشت. او بر اساس حکم دادگاه به 21 سال زندان محکوم شد و به زندان الحوض الجاف فرستاده شد و به این ترتیب عمر این نوجوان بحرینی به کلی تباه شد.

مادر محمد الشمالی می گوید بعد از شورش اجرا شده در زندان جو در سال 2015 او برای ملاقات محمد به همراه برادر کوچکش به زندان رفت. محمد در آن موقع از زندان الحوض الجاف به جو منتقل شده بود. وی می گوید: در آن موقع استرس شدیدی بر ما وارد می شد و اخبار و رویدادها را از رسانه های اجتماعی دنبال می کردیم و می شنیدیم که شکنجه گسترده ای ضد زندانیان انجام می گردد. در این ملاقات بود که برای اولین بار بعد از 3 سال دیدم فرزندم اشک می ریزد. وقتی که از دلیل گریه او سوال کردم بعضی ابعاد شکنجه هایی که همه روزه سه نوبت با آن روبرو بود را برای من تشریح کرد. او از اتاق سردی که در آن زندانی بود و تخت آهنی که بدون هیچ پتو یا ملحفه ای بر روی آن می خوابید و از آلودگی ها و فضله های موجود در آن مکان و اهانت های گسترده به زندانیان به بهانه های مختلف و انواع شکنجه ها و ضربات جسمی ضد زندانیان اطلاع داد.

مادر محمد بعد از بازداشت فرزندش بیکار ننشسته بود. او بارها به موسسه ملی حقوق بشر در بحرین که در ظاهر قرار بود به اوضاع زندانیان رسیدگی نموده و حقوق آنها را تضمین کند، رفت. اما این موسسه در عمل به سازمانی برای سرپوش گذاشتن بر تجاوزات اجرا شده ضد زندانیان و دفاع از جلادان شکنجه گر تبدیل شده بود.

مادر محمد از این موسسه خواسته بود که به دلیل این که محمد دچار آسم است مورد معاینه پزشکی قرار گیرد، اما با گذشت 4 سال هیچ کدام از این وعده ها محقق نشده بود. او دو سال در زندان از مداوا و تحصیل محروم شد. محمد همیشه به زندانیان دیگر یاری می کرد و وقتی زندانی جدیدی می آوردند کوشش می کرد به او یاری کند و از نگرانی هایش بکاهد و بعضی لوازم خود را در اختیار او قرار دهد.

مادر محمد این روزها با بحران جدی روبرو است، چرا که بیماری کرونا از یک سال پیش تا به امروز مانع از ملاقات مستقیم وی با فرزندش شده است. او همه روزه فرزند خود را در گوشه و کنار خانه می بیند که در کارهای منزل به او یاری می نماید. او مملو از نشاط و پویایی بود و خواهران و برادرانش را دوست داشت و همیشه در کارها به مادرش یاری می کرد، اما حال باید تمام سنین جوانی خود را در زندان آل خلیفه بگذراند.

ادامه دارد...