کرگدن ها روزی پشمالو بودند!، عکس
به گزارش مجله راهدیو، مدل سازی رایانه ای پیشرفته نشان دهنده این است که گرم شدن هوا پس از عصر یخبندان و در پی آن شکار و مهاجرت انسان منجر به انقراض کرگدن پشمالو شده است. این مدل، تأثیر مداوم فعالیت های انسانی بر گونه های جانوری بزرگ را برجسته می نماید.
تینا مزدکی: محققان دریافتند که شکار مداوم انسان پس از عصر یخبندان از رسیدن کرگدن پشمالو به زیستگاه های مناسب جلوگیری نموده است. یک گروه بین المللی از محققان، به رهبری دانشمندان دانشگاه آدلاید و دانشگاه کپنهاگ، از مدل سازی کامپیوتری برای مطالعه استفاده کردند و یک راز دیرینه را فاش کردند.
آن ها با استفاده از مدل های رایانه ای، فسیل ها و DNA باستانی، 52000 سال تاریخ جمعیت کرگدن پشمالو را در سراسر اوراسیا با وضوحی که قبلاً امکان پذیر نبود، مطالعه کردند.نتیجه مطالعه نشان داد که از 30000 سال پیش، ترکیبی از دمای سرد و شکار پایین اما پایدار به وسیله انسان باعث شد کرگدن پشمالو به سمت جنوب برود و در سرانجام آخرین عصر یخبندان در پراکنده ای از زیستگاه های در حال تخریب به دام بیفتد.
با ذوب شدن زمین و افزایش دما، جمعیت کرگدن های پشمالو قادر به استعمار زیستگاه های مهم نو که در شمال اوراسیا باز می شدند نبودند، درنتیجه منقرض شدند. کرگدن پشمالو، گونه ای نمادین از جانوران بزرگ، پوست ضخیم و خز بلندی داشت و قبل از این که منقرض گردد چیزی حدود 10 هزار سال در شمال و مرکز اوراسیا زندگی کرد.
یافته های متناقض و تأثیر انسانی
یافته اخیر محققان با تحقیقات قبلی تناقض دارد. تحقیقات قبلی نشان می داد انسان ها هیچ نقشی در انقراض کرگدن پشمالو نداشته اند. اکنون پژوهش ها نشان می دهد که نه تنها انقراض کرگدن ها بی تأثیر از حضور انسان نبوده، بلکه حیوان ده ها هزار سال قبل از انقراضش با انسان ها هم زمان زندگی نموده است.
ظاهراً محققان در مطالعه اخیر، تجزیه وتحلیل خود را با وضوح بسیار بالاتری نسبت به مطالعات ژنتیکی قبلی انجام دادند. بنابراین تعاملات مهمی که کرگدن های پشمالو با انسان داشتند تعیین و نحوه تغییر آن ها در فضا و زمان مستند شدند. یکی از این فعل وانفعالات که تا حد زیادی نادیده گرفته شد، سطح پایین مداوم شکار به وسیله انسان ها، احتمالاً برای غذا بود. امروزه نیز انسان ها تهدید زیست محیطی مشابهی ایجاد نموده اند.جمعیت حیوانات بزرگ به علت شکار بیش ازحد و تغییر کاربری زمین به وسیله انسان به محدوده زیستگاه های تکه تکه و غیر بهینه رانده شده اند.
در اواخر پلیس توسن 61 گونه از علفخواران بزرگ زمینی با وزن بیش از یک تن زنده بودند و تنها هشت مورد از آن ها امروزه وجود دارد. البته پنج گونه از آن گونه های زنده مانده کرگدن هستند. یافته های کنونی دانشمندان نشان می دهد که چگونه تغییرات آب وهوایی و فعالیت های انسانی می تواند منجر به انقراض جانوران بزرگ گردد. این درک برای توسعه استراتژی های حفاظتی برای حفاظت از گونه های در حال تهدید، مانند کرگدن های آسیب پذیر در آفریقا و آسیا، حیاتی است. بامطالعه انقراض های گذشته، می توانیم درس های ارزشمندی برای محافظت از حیوانات بزرگ به جای مانده زمین بیابیم.
منبع: scitechdaily
227323
منبع: خبرآنلاین