نقد فیلم به بالا نگاه نکن (Dont Look Up)؛ یک کمدی پرستاره با حضور دیکاپریو
به گزارش مجله راهدیو، اگر برای انتخاب بازیگران هم یک جایزۀ اسکار وجود داشت، فرانسیس میسلر امسال حتما برندۀ این جایزه می شد. او امسال انتخاب گروه بازیگران فیلم های تلماسه و ریکاردو بودن را هم به عهده داشته است، اما درخشان ترین گروهی که دور هم جمع کرده مربوط به فیلم به بالا نگاه نکن است. بازیگران این فیلم را از نام کوچکشان می شود شناخت؛ لئوناردو، مریل، کِیت، جونا. کارگردان فیلم هم آدام مک کی است که با فیلم های رکود بزرگ و معاون قدرت کارگردانی خودش را ثابت کرده است. داستان این فیلم تقریبا همان داستان فیلم تاثیر عمیق (1999) است؛ با این فرق که این یک فیلم کمدی است و در بیشتر لحظه ها جالب و خنده دار است.
به گزارش خبرنگاران؛ هستۀ اصلی داستان این است که دو اخترشناس به کاخ سفید اطلاع می دهند که یک شهاب سنگ که می تواند زندگی را منقرض کند دارد مستقیم به سمت زمین می آید. این فیلم هجویه ای دربارۀ بسیاری از جنبه های زندگی مدرن مثل میلیونر های نیکوکار، اخبار فوری رسانه ها و برنامه های شاد صبحگاهی است. اما چیزی که بیشتر از همه در معرض انتقاد طنزآمیز آدام مک کی بوده است، سیاستمداران متعصب جمهوری خواه هستند؛ رئیس جمهور در این فیلم یک سیگارکش قهار است که سیاستش دربارۀ از بین بردن فقر این است که فقرا باید شماره های بهتری را در بخت آزمایی انتخاب کنند.
راندال و کیت که از ملاقات با رئیس جمهور چیزی عایدشان نشده، تصمیم می گیرند خودشان دست به کار شوند و این خطر را به دنیا اعلام کنند. در این جهت ما با مجموعه ای از شخصیت های جالب رو به رو می شویم؛ مثل یک غول فناوری (شبیه ایلان ماسک) که انجیل گوتنبرگ را خریده و بعد گمش کرده؛ یا مجریان برنامۀ صبحگاهی که همیشه به نحو خستگی ناپذیری سرحال و کیفور هستند؛ و یا یک ستارۀ پاپ که حامی یک پرستشگاه گاو های دریایی است و سوالش این است که آیا اصلا شهاب سنگ وجود دارد؟
لاورنس و دیکاپریو بازی خوشایندی دارند. مک کی گاهی به سمت نشان دادن فاجعه می رود (مثل صحنۀ تاثیرگذار برخاستن شاتل ها) و گاهی زندگی روزمره را نشان می دهد که با وجود نزدیکی فاجعه و نابودی همچنان ادامه دارد. این فیلمی است دربارۀ بعضی بیماری های مدرن؛ بیماری هایی مثل عدم پذیرش مسئولیت شخصی در روابط روزمره و در سطح سیاسی، نادیده گرفتن دیدگاه های کارشناسی و مرگ حقیقت در اخبار رسانه ها. شاید این تلاش برای انتقاد از وضع اجتماعی در فیلم کمی زیاده از حد باشد، اما به هر حال مک کی پایان فیلم را زیبا و نیشدار از کار درمی آورد.
خلاصه اینکه فیلم به بالا نگاه نکن زندگی معاصر را دیوانه وار و ترسناک و در عین حال بامزه به تصویر می کشد. همۀ مضامین فیلم خوب جا نمی افتند، اما چیز های خوب به اندازۀ کافی هست که آن را به یک فیلم پرستارۀ تند و تیز و جسورانه تبدیل کند.
منبع: empireonline
منبع: فرارو